Justu-justukoa izan gabe, tartea daukanean erabiltzen dugu Zumaian “ondrau” adberbioa, “ondradu” izenondoarekin lotutakoa. Elhuyar hiztegiaren arabera, Gipuzkoako beste herri batzuetan “ondroso” erabiltzen da esanahi berarekin, batez ere arropa “lasaia” izendatzeko (soineko ondrosoa, ondrau edo lasai geratzea) edo “ugaritasuna” adierazteko, esaterako janari kontuekin (bazkari ondrosoa, ondrau edo ugari ematea).
Orotariko Euskal Hiztegian ere bada adibide polit bat, gure eskualdean jasotakoa:
Esnia ondrau bota dit esnezaliak, neurriya baño geyo.
Hemen Uztapide bertsolariaren adibide bat, Lengo egunak gogoan liburutik hartutakoa:
Zañez ondroso egonagatik
okelaz gaude urriak;
gizonak argal egoten gera,
gizentzen dira zerriak.
Xenpelar bertsolariak ere badu beste adibide bat, “Betroiarenak” sortan:
aragiya galdu,
larrua ona du,
ezurrak onradu;
frantzesak nai badu,
laban-kirtenetako
obe det saldu.