1. MGMT: Time to pretend
Abesti hau Galwayen (Irlanda) nengoenean entzuten nuen eta flipatu egiten nuen. Gaztaroari egindako oda, joandako denboraren nostalgia edo jai egunen amaiera gogorarazten dizkit. Soinu psikodeliko hipnotikoa du, gainera.
2. Nudozurdo: Ha sido divertido
Txundituta naukate hauen letra oinazetsuek. Postpunk iberikoa, unibertso lisergiko batera eramatea beste asmorik gabekoa. Madrildar hauek ez naute inoiz nekatzen, eta hurbiltzen diren bakoitzean, haiek ikustera joaten naiz.
3. Miles Davis: So what
Whisky on bati laguntzeko benetako harribitxi ezin hobea. Jazz modernoaren kanonak hankaz gora jarri zituen inprobisazio miraria. Zoragarria benetan.
4. Sufjan Stevens: Should have known better
Ez nuke jakingo esaten abesti honek zer nolako bakea ematen didan. Delikatutasunaren adibidea da. Ñabardura konplexuak garatzen ditu formaturik gordinenera itzulita, eta hori sinestezina egiten zait. Ezinbestekoa.
5. Big Thief: Shark smile
Brooklyngo banda honekin haluzinatu egiten dut. Adrianne Lenkerrek kantatzerakoan zuen soiltasunak eta bandaren buru izatean zuen indarrak liluratu egiten naute. Hemen gehiagotan ikusteko aukera izango bagenu...
